গছে গছে পাতি দিলে। জ্যোতিপ্ৰসাদ

বিষয়বস্তু (Thematic Analysis)

এই কবিতাৰ মূল বিষয়বস্তু হৈছে প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য্য আৰু প্ৰেমৰ অনুভূতি। কবিয়ে ফুলৰ সৌন্দৰ্য্য আৰু ভোমৰাৰ গুঞ্জনৰ কথা বৰ্ণনা কৰিছে। গোলাপী সখীৰ হাঁহি আৰু চৰাইৰ ৰূপৰ বৰ্ণনাই প্ৰেমৰ অনুভূতি প্ৰকাশ কৰিছে।

শৈলী (Stylistic Analysis)

কবিতাটোত সৰল আৰু মধুৰ ভাষাৰ ব্যৱহাৰ হৈছে। কবিয়ে সৰল ভাষাৰে গভীৰ ভাব প্ৰকাশ কৰিছে। কবিতাৰ ছন্দ আৰু তাল মধুৰ। কবিতাৰ শৈলীত সৰলতা আৰু সৌন্দৰ্য্যৰ মিশ্ৰণ দেখা যায়।

সাহিত্যিক কৌশল (Literary Devices)

1. উপমা (Simile): “গছে গছে পাতি দিলে ফুলৰে শৰাই” – ফুলৰ শৰাইৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছে।
2. প্ৰতীক (Symbolism): “কলিয়া ভোমৰা” – ভোমৰাক প্ৰেমৰ প্ৰতীক হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে।
3. প্ৰশ্ন (Rhetorical Question): “কোনে গোলাপী সখীক এনে হাঁহি দিলে?” – এই প্ৰশ্নৰ জৰিয়তে কবিয়ে সখীৰ হাঁহিৰ সৌন্দৰ্য্য প্ৰকাশ কৰিছে।

কল্পচিত্র (Imagery)

কবিতাত কল্পচিত্রৰ ব্যৱহাৰ খুবেই সুন্দৰ। “গছে গছে পাতি দিলে ফুলৰে শৰাই”, “কলিয়া ভোমৰা গুঞ্জৰি আহে”, “ওৰণি তলতে পৰিমল ৰেণু” আদি শব্দবোৰে পাঠকৰ মনত সুন্দৰ দৃশ্যৰ সৃষ্টি কৰে। এই কল্পচিত্রবোৰে কবিতাৰ সৌন্দৰ্য্য আৰু গভীৰতা বৃদ্ধি কৰিছে।