আগবাৰীত ফুলিলে সোণে। জ্যোতিপ্ৰসাদ

বিষয়বস্তু (Thematic Analysis)

এই কবিতাৰ মূল বিষয়বস্তু হৈছে প্ৰকৃতি আৰু সৌন্দৰ্য্য। কবিয়ে আগবাৰীত সোণৰ চম্পা ফুলৰ কথা কৈছে। সেউতী, মালতী আৰু ৰেৱতীৰ সৌন্দৰ্য্যৰ কথা প্ৰকাশ কৰিছে। কবিতাত প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য্য আৰু ফুলৰ গন্ধৰ কথা প্ৰকাশ পাইছে।

শৈলী (Stylistic Analysis)

এই কবিতাৰ শৈলী খুব সহজ আৰু সৰল। কবিয়ে সাধাৰণ ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিছে। কবিতাৰ শৈলীত প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য্য আৰু ফুলৰ গন্ধ আছে। কবিয়ে সৰল ভাষাৰে গভীৰ অনুভূতি প্ৰকাশ কৰিছে।

সাহিত্যিক কৌশল (Literary Devices)

এই কবিতাত কেইবাটাও সাহিত্যিক কৌশল ব্যৱহাৰ হৈছে:

1. উপমা (Simile): “সোণতে পখিলা” – এই বাক্যত উপমা ব্যৱহাৰ হৈছে।
2. চিত্রকল্প (Imagery): “ফুলনি জিলিকি উৰে” – এই বাক্যত চিত্রকল্পৰ ব্যৱহাৰ হৈছে।
3. প্ৰতীক (Symbolism): সোণৰ চম্পা আৰু পখিলাৰ প্রতীকী ব্যৱহাৰ হৈছে। সোণৰ চম্পা মানে সৌন্দৰ্য্য আৰু পখিলা মানে প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য্য।

কল্পচিত্র (Imagery)

এই কবিতাত কল্পচিত্রৰ ব্যৱহাৰ খুব সুন্দৰ। কবিয়ে সোণৰ চম্পা, সেউতী, মালতী আৰু পখিলাৰ কল্পচিত্রৰ মাধ্যমেৰে প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য্য দেখুৱাইছে। “ফুলনি জিলিকি উৰে” – এই বাক্যত ফুলনিৰ কল্পচিত্র আছে। এই কল্পচিত্রে কবিতাৰ সৌন্দৰ্য্য বৃদ্ধি কৰিছে।