আপুনি যদি ‘জ্যোতি প্ৰসাদ আগৰৱালাৰ ‘লুইতেদি যায় কৰে নাৱৰীয়া’ কবিতাটো / গীতটো বিচাৰি আছে আৰু ইয়াৰ বিষয়ে বিশদভাবে জানিব বিচাৰিছে, তেন্তে এই নিবন্ধখন আপোনাৰ বাবে। এই নিবন্ধখন ছাত্ৰ-ছাত্ৰী তথা সাধাৰণ পাঠকসমাজে সহজতে আয়ত্ব কৰিব পৰাকৈ অতি সৰল আৰু উজু ভাষাত লিখা হৈছে।
Table of Contents
লুইতেদি যায় কৰে নাৱৰীয়া
—জ্যোতিপ্ৰসাদ
লুইতেদি যায় ক’ৰে নাৱৰীয়া
তই ক’ৰে নাৱৰীয় ঐ
মানুহে মানুহৰ মৰম নুবুজে
তেজীমলাহে মই।
লুইতেদি বয় ক’ৰে ৰূপৰ পানী
কি কথা বুকুতে লই
মনৰে কথা মোৰ মনত মৰহিলে
তেজীমলাহে মই। 0 0 0
লুইতেদি যায় কৰে নাৱৰীয়া: বিশ্লেষণ
বিষয়বস্তু (Theme)
জ্যোতিপ্ৰসাদৰ “লুইতেদি যায় ক’ৰে নাৱৰীয়া” কবিতাটোৰ কেন্দ্ৰীয় বিষয়বস্তু হৈছে সামাজিক ভেদাভেদ আৰু মানুহৰ ভিতৰৰ অনুভৱ। কবিয়ে সমাজৰ মানুহৰ মাজত মৰমৰ অভাৱ বুজাইছে। তেওঁ মনৰ ভিতৰত থকা কষ্ট আৰু বেদনাক প্ৰকাশ কৰিছে। কবিৰ মতে, মানুহে মানুহৰ হৃদয়ৰ গভীৰতা বা মৰম বুজি পোৱা নাই।
মূল বিষয়বস্তু:
- সামাজিক ভেদাভেদ: মানুহে মানুহৰ মৰম নুবুজা, সমাজত মনৰ মিলৰ অভাৱ।
- ব্যক্তিগত বেদনা: কবিৰ মনৰ দুঃখ আৰু অনুভূতিৰ অভিব্যক্তি।
- প্ৰকৃতিৰ বর্ণনা: লুইতৰূপে এটি নদীৰ সোঁতত কবিৰ মনৰ কথাৰ সোঁত গৈছে।
শৈলী (Stylistic)
এই কবিতাৰ শৈলী চমু আৰু সৰল। কবিৰ ভাষা সহজ, কিন্তু গভীৰ অৰ্থৰ। তেওঁ বৰ্ণনাত নদী (লুইত) আৰু নাৱৰীয়াৰ দৰে সাধাৰণ কিন্তু শক্তিশালী উপমাৰ ব্যৱহাৰ কৰিছে। কবিতাৰ ছন্দবোৰ সৰল কিন্তু আকর্ষণীয়। পাঠকৰ মনত কবিতাৰ সুৰ, বেদনাৰ কল্পনা সৃষ্টি হয়।
মূল শৈলী:
- সৰল ভাষা: কবিতাৰ ভাষা সহজ আৰু স্পষ্ট।
- সঙ্কলিত ছন্দ: সৰল ছন্দ, যিয়ে কবিতাক সংগীতময় কৰি তোলে।
- প্ৰকৃতিৰ উপমা: লুইত নদীৰ ৰূপে কবিতাৰ সুৰ আৰু অনুভৱ গঢ়া হৈছে।
সাহিত্যিক কৌশল আৰু কল্পচিত্র (Literary Devices and Imagery)
এই কবিতাত জ্যোতিপ্ৰসাদে কেইবাটাও সাহিত্যিক কৌশল ব্যৱহাৰ কৰিছে। কবিতাত প্ৰধানকৈ কল্পচিত্র আৰু উপমাৰ চমৎকাৰ ব্যৱহাৰ দেখা যায়। লুইত নদীৰ সোঁতক মনৰ কথা বহন কৰাৰ বাবে এক প্ৰতীক হিচাপে দেখুওৱা হৈছে।
সাহিত্যিক কৌশল:
- প্ৰতীকীকৰণ (Symbolism): লুইত নদী কবিৰ মনৰ গভীৰ বেদনাৰ প্ৰতীক।
- উপমা (Metaphor): “নাৱৰীয়া” উপমাৰ দ্বাৰা জীৱনযাত্ৰাৰ চৰিত্ৰ আৰু বেদনা প্ৰকাশ কৰিছে।
- বাক্যপুনৰুক্তি (Repetition): “তেজীমলাহে মই” বাক্যৰ পুনৰ উল্লেখে কবিৰ মনৰ বেদনাক বৃদ্ধি কৰিছে।
কল্পচিত্র:
- লুইত নদী: নদীৰ ৰূপৰ সোঁত আৰু পানীৰ বহলতা বেদনা আৰু চিন্তাৰ সোঁতৰ প্ৰতীক।
- নাৱৰীয়া: সমাজৰ অমিলৰ প্ৰতীক হিচাপে দেখুওৱা হৈছে।
কবিতাৰ মূল সাৰ (Summary)
“লুইতেদি যায় ক’ৰে নাৱৰীয়া” কবিতাটোত কবিয়ে সমাজত মৰমৰ অভাৱৰ কথা কৈছে। মানুহে মানুহৰ অনুভৱ, মনৰ কথা বুজিব পৰা নাই। কবিয়ে লুইত নদীৰ সোঁত আৰু নাৱৰীয়াৰ উদাহৰণেৰে নিজৰ মনৰ গভীৰ বেদনা প্ৰকাশ কৰিছে। “তেজীমলাহে মই” বাক্যৰ মাধ্যমেৰে তেওঁৰ বেদনা আৰু একাকীত্বৰ অনুভূতি স্পষ্টকৈ প্ৰকাশ পাইছে।
বিঃ দ্রঃ জ্যোতি প্ৰসাদ আগৰৱালাৰ ‘লুইতেদি যায় ক’ৰে নাৱৰীয়া ঐ | Luitedi Jay Kore Naoriya‘ শিৰোনামৰ গীতটি ৰাব্বি মছৰুৰ সম্পাদিত ‘প্রতিনিধিত্বশীল জ্যোতি গীত’ গ্রন্থৰ পৰা লোৱা হৈছে।
You May Like:
অতিৰিক্ত অনুসন্ধান: