লোভ লালসা
লোভ লালসা
— আবুল কালাম আজাদ
মানুহ ……………শ্ৰেষ্ঠ জীৱ।
বাস্তৱত সঁচা জানো?
তেন্তে কিয় আমি মানুহবোৰ
আত্মকেন্দ্ৰিক স্বাৰ্থপৰ?
কিয় আমি হ’ব নোৱাৰো
নিস্বাৰ্থ পৰোপকাৰী?
আমি মানুহবোৰ কিয় অহংকাৰী
কি যে আমাৰ দম্ভ?
কিয় আমি মানুহবোৰ
ক্ষণস্থায়ী জীৱনত নাই সহানুভুতি?
আমি কিমান যে সুবিধাবাদী
স্বাৰ্থ সিদ্ধিৰ বাবে নিখুঁতভাৱে
সততাৰ অভিনয় কৰো
আমাক লাগে ক্ষমতা
অৰ্থ-সম্পদ মাটি-বাৰী
আমাৰ কিয় ইমান
ক্ষমতাৰ দম্ভ অহংকাৰ?
কিয় আমি মানুহবোৰ
ক্ষনস্থায়ী জীৱনত
লোভ-লালসাত মত্ত ?
অপেক্ষা মাথো সমাগত
জীৱন-মৰণৰ সন্ধিস্থল
অৱধাৰিত মৃত্যু সন্নিকট
শ্মশান অথবা কবৰস্থান। 0 0 0
বিঃ দ্রঃ আবুল কালাম আজাদৰ উক্ত ‘লোভ-লালসা | Luv Lalasha’ শিৰোনামৰ কবিতাটি ৰাব্বি মছৰুৰ সম্পাদিত ‘আবুল কালাম আজাদৰ প্রতিনিধিত্বশীল কবিতা’ গ্রন্থৰ পৰা লোৱা হৈছে।
You May Like:
অতিৰিক্ত অনুসন্ধান:
- মৌলানা আবুল কালাম আজাদ
- হুমায়ুন আজাদ
- অসমীয়া কবিতা
- হীৰেন ভট্টাচার্যৰ এমুঠি কবিতা
- ইছমাইল হোছেইন
- বিষ্ণু ৰাভাৰ গীতি কবিতা
- জ্যোতিপ্রসাদ আগৰৱালাৰ কবিতা
- অমূল্য বৰুৱাৰ কবিতা কুকুৰ
- অসমীয়া আধুনিক কবিতা
