আপুনি যদি ‘সিহঁত তেতিয়া জীৱ” কবিতাটো বিচাৰি আছে আৰু ইয়াৰ বিষয়ে বিশদভাবে জানিব বিচাৰিছে, তেন্তে এই নিবন্ধখন আপোনাৰ বাবে। এই নিবন্ধখন ছাত্ৰ-ছাত্ৰী তথা সাধাৰণ পাঠকসমাজে সহজতে আয়ত্ব কৰিব পৰাকৈ অতি সৰল আৰু উজু ভাষাত লিখা হৈছে।
Table of Contents
সিহঁত তেতিয়া জীৱ
–অমূল্য বৰুৱা
কিন্ কিন্ বৰষুণৰ নীৰৱ নিশা
আৰু মৰা জোনৰ গাঢ় অন্ধকাৰ ।
ৰাস্তাৰ এমূৰে—
নৰ্দমাৰ দাঁতিৰ নিঃসঙ্গ বুঢ়া আহতৰ উলঙ্গ কায়।
নিস্তেজ শক্তিহীন শৰীৰৰ দুৰ্বল কঁপনিত
জীৱনৰ শেষ চিহ্ন বাকী থকা এখিলা পকা পাত সৰে ।
বতাহৰ শব্দ হয়।
নিশাৰ গভীৰ নিশ্বাসত কমি অহা
হতাশাত ক্ষীণ হই অহা নিস্তব্ধ জীৱনৰ বুকুত
আঘাত কৰে খৰ্ খৰ্ খৰ্ ।
নীৰৱ নিস্পন্দ জীৱনৰ প্ৰেতাত্মাবিলাক সাৰ পাই উঠে।
পৃথিৱীৰ ইতিহাসত পিশাচৰ নৃত্যাভিনয়
পোহৰৰ মৃত্যু আৰু আন্ধাৰৰ জয়
যি মৰি পৃথিৱীক তৰাই
ক্ষুধাৰ ক্ষয় ৰোগে যাক তিল্ তিল্ কৈ খাই নিঃশেষ কৰি দিয়ে ।
শান্তিহাৰা জীয়া জীৱনৰ তাড়নাত মৰি
যি তন্দ্ৰাৰ অচেতন আবেশত অলপ জীয়ে
শ্মশানৰ নিৰ্জনতাৰ সিহঁতে পাতে
সিহঁত অভিশপ্ত মৰা কঙ্কালৰ বিকত নিশাৰ দৰে
ভয় লগা বিজয় উল্লাস
জীৱনৰ সঙ্গোপন ৰহস্যময় মহৎ উৎসৱ
পোহৰৰ সভ্যতাৰ বিৰুদ্ধে ভীষণ চক্ৰান্ত ।
শ্মশানৰ পোৰা নগ্নতাৰ হয় —
সিহঁতৰ জীৱনৰ সৰ্বশেষ কামনাৰ সিদ্ধি লাভ ।
সিহঁতৰ জীৱনৰ চিতাগ্নিৰ ক’লা পাপৰ ধোঁৱাই
মুকলি নীলা আকাশৰ কোমলতাক কৰে নিষ্ঠুৰ আঘাত ;
পৃথিৱীৰ বায়ু মণ্ডল কৰে বিষাক্ত
এইবোৰ যেন জীৱনৰ ব্যাধিগ্ৰস্ত ব্যৰ্থতাৰ নিৰ্জীৱ তাড়নাৰ
কালান্তক প্ৰতিহিংসা ।
পৃথিৱীৰ অধিদেৱতাৰ দয়াৰ দান
অনাদৰ অৱহেলা আৰু নিষ্পেষণ
সিহঁতৰ মূৰত যেন ফুল চন্দনৰ কোমল প্ৰলেপ
আৰু তাৰ কৃতজ্ঞতাত সিহঁতৰ চিৰ অৱনত মূৰ ।
পৃথিৱীত সিহঁতৰ অধিকাৰ
জীৱনৰ নিৰৰ্থক আৰ্তনাদ আৰু নিয়তিৰ কুটিল হাঁহি।
প্ৰৰোচনাৰ কুটিল চক্ৰান্তৰ
সিহঁত লীন হৈ যায়।
সিহঁতৰ কামনা
সিহঁতৰ প্ৰাণৰ উশ্বাস লৈ
সিহঁতে এৰি যোৱা পৃথিৱীৰ
ভৱিষ্যতৰ ৰঙা সূৰ্য্যই সানিব জীৱনৰ কেঁচা তেজৰ ৰঙা বোল।
নতুন পৃথিৱীত
বুঢ়া আঁহতৰ কুঁহি পাত ওলাব
নিয়ৰে মুকুতা সানিব
সিহঁত তেতিয়া জীৱ। 0 0 0
সিহঁত তেতিয়া জীৱ: বিশ্লেষণ
বিষয়বস্তু
“সিহঁত তেতিয়া জীৱ” কবিতাটোৰ মূল বিষয়বস্তু হৈছে জীৱনৰ কঠিন দিশ আৰু পুনৰুত্থান। কবিয়ে দেখুৱাইছে যে এক বিৰূপ, অন্ধকাৰময় পৰিৱেশৰ মাজত থকা লোকসকল কিদৰে এক নিৰৱ, নিস্তেজ জীৱন কাটায়। সিহঁতৰ জীৱনক নিস্তেজ আৰু মৰি যোৱা পাতৰ লগত তুলনা কৰা হৈছে। তথাপি, এই অন্ধকাৰৰ অন্তত আশা আৰু নতুন জীৱনৰ সূচনা হব পাৰে।
শৈলী (স্টাইলিস্টিক বিশ্লেষণ)
কবিতাটোত শ্ৰুতি-প্ৰধান আৰু দৃশ্য-প্ৰধান ভাষাৰ ব্যৱহাৰ দেখা যায়। কবিয়ে এক অন্ধকাৰ, বিষাদময় পৰিৱেশৰ মাজত থকা লোকসকলৰ যন্ত্রণা আৰু সিহঁতৰ অস্থিৰ অৱস্থাক বৰ্ণনা কৰিছে। শব্দ আৰু বৰ্ণনাৰ মাধ্যমেৰে কবিয়ে এটি গভীৰ ভাবৰ পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰিছে।
সাহিত্যিক কৌশলৰ ব্যৱহাৰ
প্ৰতীক (Symbolism): কবিয়ে বুঢ়া লোক আৰু সৰাপৰা পাতৰ মাধ্যমেৰে মানুহৰ জীৱনৰ শেষ সময় আৰু সেই সময়ৰ দুখ-কষ্টবোৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছে। “জোনৰ গাঢ় অন্ধকাৰ” হৈছে হতাশা আৰু নিৰাশাৰ প্ৰতীক।
কল্পচিত্র (Personification): কবিয়ে নিস্তব্ধতা, বুঢ়া, আৰু পাতক সজীৱ কৰি সিহঁতৰ মনৰ অভিব্যক্তি প্ৰকাশ কৰিছে। যেন সিহঁতৰ জীৱনযাত্ৰাৰ শেষ প্ৰান্তত সিহঁতৰ পৰিস্থিতি আৰু মনৰ অৱস্থাৰ সঁচা প্ৰতিফলন।
তুলনা (Comparison): কবিয়ে বুঢ়া লোকৰ দৰিদ্ৰ অৱস্থাৰ তুলনা মৰা কঙ্কালৰ সৈতে কৰিছে। সেয়া এক গভীৰ চিন্তা উদ্ৰেক কৰে। জীৱনৰ কঠিন দিশৰ লগত মৃত্যুৰ সংযোগ স্থাপন কৰিছে।
অন্তৰ্ধ্বনি : কবিতাটোত ব্যবহৃত শব্দ আৰু দৃশ্য বৰ্ণনাই এটি নিস্তব্ধ, নিষ্প্ৰভ, আৰু অন্ধকাৰময় পৰিৱেশৰ দৃশ্য সৃষ্টি কৰিছে। “বাতাহৰ শব্দ”, “ক’লা পাপৰ ধোঁৱা” আদি শব্দবোৰে কবিতাটোত এক গভীৰ মায়াময় দৰ্শন সৃষ্টি কৰিছে।
উপসংহাৰ
“সিহঁত তেতিয়া জীৱ” কবিতাটোত কবিয়ে দেখুৱাইছে যে যদিও জীৱন কঠিন আৰু অন্ধকাৰময় হৈ পৰে, তথাপিও নতুন সূচনা সম্ভৱ। সেয়া বুঢ়া লোকৰ জীৱনত নতুন আশাৰ সঞ্চাৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। কবিতাটোৰ ভাষা গভীৰ আৰু চিন্তনীয়, কিন্তু ইয়াৰ বিষয়বস্তু আৰু সাহিত্যিক কৌশল ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলৰ বাবে এক গুৰুত্বপূর্ণ শিক্ষা। কবিতাটোৰ অন্তত, পুনৰ উদয়মান সূৰ্য্যই এটি নতুন জীৱনৰ আশা আৰু শক্তিৰ দৰ্শন দিয়াৰ সম্ভাৱনা প্ৰকাশ কৰিছে। 0 0 0
নোট:যদি আপুনি এই ‘সিহঁত তেতিয়া জীৱ’ নিবন্ধখনটো ভাল পাইছে / পছন্দ কৰে, অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ মতামত জনাব। আমি যিকোনো ধৰণৰ গঠনমূলক মতামতক আদৰণি জনাওঁ ।
বিঃ দ্রঃ অমূল্য বৰুৱাৰ উক্ত ‘সিহঁত তেতিয়া জীৱ | Siht Tetiya Jib’ শিৰোনামৰ কবিতাটি ৰাব্বি মছৰুৰ সম্পাদিত ‘অমূল্য বৰুৱাৰ প্রতিনিধিত্বশীল কবিতা’ গ্রন্থৰ পৰা লোৱা হৈছে।
You May Like:
অতিৰিক্ত অনুসন্ধান:
