অমূল্য বৰুৱাৰ আপুনি যদি ‘সুন্দৰৰ সুখ‘‘ কবিতাটো গীতটো বিচাৰি আছে আৰু ইয়াৰ বিষয়ে বিশদভাবে জানিব বিচাৰিছে, তেন্তে এই নিবন্ধখন আপোনাৰ বাবে। এই নিবন্ধখন ছাত্ৰ-ছাত্ৰী তথা সাধাৰণ পাঠকসমাজে সহজতে আয়ত্ব কৰিব পৰাকৈ অতি সৰল আৰু উজু ভাষাত লিখা হৈছে।
Table of Contents
সুন্দৰৰ সুখ
–অমূল্য বৰুৱা
কোনেনো বজালে বাঁহীটি কালি
সুৰ সুষমাৰ লহৰ তুলি
হিয়াই হিয়াই মিলি জুলি
গোপন পৰত ঐ।
কোনো কাহানিৰ আবেগ ভৰা
অভিমানত সপোন সৰা
কোন প্ৰাণৰ সমল হৰা
সুৰ চানেকী লই।
বুকুৰ ব্যথা বুকুৰ কথা
মনে প্ৰাণে সুৰে গঁঠা
কিবা এটি কিবা কথা
কাণে কাণে থই।
দুৱৰীয়ে দুৱাৰ মুখত
আপোন ভুলা প্ৰাণৰ সুখত
কাৰনো বাৰু সুৰ শুনিলত
থমকি থমকি ৰ’ই।
কোন বলিয়াই বজায় বাঁহী
ভবা কথা বুকুত ভাঁহি
হিয়া ভৰি হাঁহি হাঁহি
মৰম কণা লয়।
নিজেই হাঁহি বজায় বাঁহী
নিজৰ প্ৰাণত নিজেই ভাঁহি
কঁপাই কঁপাই ওঁঠৰ পাহি
নিজেই নিজৰ প্ৰাণ।
মিছাকৈয়ে লোকক সোধে
কোনে জানে? কোনে বুজে?
প্ৰাণৰ সুৰ প্ৰাণক সুজে
কৰি অভিমান।
কোনে বুজে কিয় বাজে
মনে প্ৰাণে কিয় ৰাজে
মিলি জুলি সুৰে সাজে
আলোক সোণাই প্ৰাণ।
কোনে বুজে কিয় আনে
সুখৰ সপোন প্ৰাণে প্ৰাণে
কদম তলৰ কাণে কাণে
মোহন বাঁহীৰ তান।
সপোন জালত মনে মনে
ঘূৰি ফুৰোঁ বনে বনে
কিয় জানো ঘনে ঘনে
মুখত ফুটে গান।
বুকুত চপাই ফুলৰ কলি
ওঁঠে চুমাই পৰি ঢলি
হেঁপাহ পুৰাই মনৰ অলি
সুখৰ অভিমান।
আৰু কিবা লগে লগে
হিয়াখনি ভাগে ভাগে
কোনে বুজে আগে আগে
কিনো লৰি যায়।
সোণৰ হৰিণ ডিঙি ভাঙি
চকু যুৰি দাঙি দাঙি
মনত কিনো কথা পাতি
ঘূৰি ঘূৰি চায়।
ৰামে সীতাই কথা পাতে
কাণে কাণে বাটে-ঘাটে
ফুলে ফুলে জানে জানে
ফুটে কিহৰ মাত।
সপোন ভাঙি সপোন ৰচে
চকুৰ পানী কিয় মচে
পাতে পাতে গছে গছে
কিনো সুৰৰ জাত।
চিত্ৰলেখাই ছবি আঁকে
লিখনিয়ে পাকে পাকে
প্ৰেমৰ মোহন ৰহণ বাকে
বুকুত লগাই বোল।
কোনে জানে সোণৰ ছবি
কেতিয়াকে পূৰা হবি
উষাই তাকে ভাবি ভাবি
ফুলাই আশাৰ ফুল।
পদুম পাতত ছবি আঁকি
গোপন হিয়াৰ সপোন চাকি
চকুৰ পানী কোনে বাকী
দিয়ে হিয়া দান।
চালি ধৰ ম’ৰা পখী
ক’ত কিনো কলে সখী
অকলশৰে বহি বহি
কিয় জানো নিজে নিজে
ললে অভিশাপ।
তাহানিৰ আঙঠিটি
মনৰ কথা আছিল সিটি
সিও গল কেনি উটি
কিনো জানো পাপ।
সোঁতে সোঁতে উটি উটি
গুচি গলে হিয়া দুটি
কত কথা মনত ৰাখি
আনিম বুলি প্ৰাণ।
ক’ত কথা ললে সুধি
পিছে পিছে সাজি বুদ্ধি
আৰু মাথো এটি বাকী
প্ৰাণক প্ৰাণৰ দান।
সপোন দেখি সপোন লেখি
সুৰে সুৰে ময়ো সখী
মেলি দিলো মৰম পাখী
কিবা এটি পাম।
কিয় জানো নিঠুৰ বেলা
আশাৰ শেষৰ খেলা
মনে মনে পাহি মেলা
কিনো আজি চাম।
কোনে জানো ভাঙি সপোন
খুলি দিলে হিয়াৰ দাপোণ
মৰম সনা ছবি আপোন
অকণি হিয়াৰ দান।
তুমি সখী নহয় তুমি
ময়ো কিবা চুমা চুমি
কিহৰ জানো জুমা জুমি
হায়! কান্দি উঠে প্ৰাণ। ০ ০ ০
সুন্দৰৰ সুখ: বিশ্লেষণ
বিষয়বস্তু আলোচনা (Thematic Analysis)
“সুন্দৰৰ সুখ” কবিতাটোৰ মুখ্য বিষয়বস্তু হ’ল প্ৰেম, অনুভৱ, আৰু অভিমান। কবিতাত কবিয়ে হৃদয়ৰ গভীৰ অনুভৱ, সুন্দৰৰ আনন্দ, আৰু মধুৰ সপোনৰ কথা প্ৰকাশ কৰিছে। কবিতাৰ প্ৰধান চিন্তা হ’ল মনৰ গভীৰতাত লুকাই থকা সুৰ আৰু সেই সুৰৰ লগত যুক্ত হোৱা প্ৰেমৰ অনুভৱ। কবিয়ে এটি বাঁহীৰ মিঠা সুৰৰ মাধ্যমে মনৰ বেদনাৰ কথা প্ৰকাশ কৰিছে। সুৰটোৱে মনৰ আৱেগ, অভিমান আৰু প্ৰেমৰ বেদনাক ফুটাই তুলিছে। কবিতাটোৰ মাজত প্ৰেমৰ সুন্দৰতা, সুখৰ সপোন, আৰু সেই সপোনৰ অপূৰ্ণতাক ব্যক্ত কৰা হৈছে।
শৈলীৰ আলোচনা (Stylistic Analysis)
এই কবিতাটোৰ শৈলী সহজ, কিন্তু গভীৰ। কবিয়ে সৰল ভাষাত গভীৰ অনুভৱ প্ৰকাশ কৰিছে। শৈলীত এক প্ৰৱাহ আছে, যি পাঠকক অনুভৱৰ সৈতে সংযোগ স্থাপন কৰিবলৈ সহায় কৰে। কবিতাত এক মৃদু আৰু ৰিদমিক ধাৰা আছে, যিয়ে কবিতাটোক এক সুমধুৰতা দিয়ে। শব্দবোৰ সৰল, কিন্তু তাত গভীৰ অৰ্থ লুকাই আছে। শৈলী বিশেষকৈ সপোন, সুৰ, আৰু প্ৰেমৰ অনুভৱৰ সৈতে গভীৰভাৱে সংলগ্ন হৈ আছে। কবিয়ে প্ৰায় প্ৰতিটো শাৰীত এটি কল্পনাপ্ৰবণ দৃশ্য আঁকিছে, যি মনৰ গভীৰ অনুভৱক প্ৰকাশ কৰে।
সাহিত্যিক কৌশল আৰু কল্পচিত্র (Literary Devices and Imagery)
প্ৰতীক (Symbolism): কবিতাত বহু প্রতীকৰ (symbol) ব্যৱহাৰ হৈছে, যেনে “বাঁহী”, “সুৰ”, “সপোন”, “সোণৰ হৰিণ”, “পদুম পাত”, আৰু “চিত্ৰলেখা”। এই প্রতীকবোৰে প্ৰেম, অভিমান, আৰু সুন্দৰৰ গভীৰতাক বুজাবলৈ সহায় কৰিছে। “বাঁহী” প্ৰেমৰ সুৰ আৰু মনৰ গভীৰ বেদনাৰ প্ৰতীক হিচাপে ব্যৱহাৰ হৈছে। “সপোন” আৰু “সোণৰ হৰিণ” সপোনৰ অপূৰ্ণতা আৰু সেয়া পূৰণ কৰাৰ আশা বুজাইছে।
কল্পচিত্র (Imagery): কবিতাত কল্পচিত্রৰ (imagery) মাৰ্গেৰে মনৰ অনুভৱৰ গভীৰতাৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছে। উদাহৰণস্বৰূপ, “সোণৰ হৰিণ ডিঙি ভাঙি”, “পদুম পাতত ছবি আঁকি”, “মৰম পাখী মেলি” আদি কল্পচিত্রে কবিতাত এক মৃদু আৰু স্নিগ্ধ পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰিছে। এই দৃশ্যবোৰে পাঠকক কবিতাৰ অনুভৱৰ সৈতে সংযোগ স্থাপন কৰাত সহায় কৰে।
উপমা (Simile): উপমাৰ (simile) ব্যবহাৰে কবিতাত মনৰ গভীৰতা আৰু অনুভৱৰ স্পষ্টতা বৃদ্ধি কৰিছে। উদাহৰণস্বৰূপ, “চপাই ফুলৰ কলি”, “সোঁতে সোঁতে উটি উটি”, “তুমি সখী নহয় তুমি” ইত্যাদি।
অলংকাৰ (Alliteration): কবিতাত অলংকাৰৰ (alliteration) ব্যবহাৰ দেখা যায়, যেনে “সুৰ সুষমাৰ”, “বাঁহীৰ মিঠা সুৰ”, “আশাৰ শেষৰ খেলা” ইত্যাদি। এই অলংকাৰবোৰে কবিতাটোক সুমধুৰ আৰু শ্রুতিমধুৰ কৰি তুলিছে।
উপসংহাৰ
“সুন্দৰৰ সুখ” কবিতাটোতে কবিয়ে সুন্দৰতা, সুৰ, সপোন, আৰু প্ৰেমৰ গভীৰতা স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ কৰিছে। কবিতাত প্ৰেমৰ গভীৰতা, অভিমান, আৰু সপোনৰ অপূৰ্ণতা ব্যক্ত কৰা হৈছে। কবিতাৰ শৈলী, ভাষা, আৰু সাহিত্যিক কৌশলবোৰে মনৰ গভীৰ অনুভৱ স্পষ্টকৈ ফুটাই তুলিছে। কল্পচিত্রৰ মাধ্যমে কবিয়ে পাঠকৰ মনৰ মাজত এক গভীৰ অনুভৱৰ সৃষ্টি কৰিছে, যি এই কবিতাটোক মধুৰ আৰু গভীৰ কৰি তুলিছে।
বিঃ দ্রঃ অমূল্য বৰুৱাৰ উক্ত ‘সুন্দৰৰ সুখ | Sundoror Sukh’ শিৰোনামৰ কবিতাটি ৰাব্বি মছৰুৰ সম্পাদিত ‘অমূল্য বৰুৱাৰ প্রতিনিধিত্বশীল কবিতা’ গ্রন্থৰ পৰা লোৱা হৈছে। সুন্দৰৰ সুখ
নোট:যদি আপুনি এই ”‘সুন্দৰৰ সুখ | Sundoror Sukh‘‘ নিবন্ধখনটো ভাল পাইছে / পছন্দ কৰে, অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ মতামত জনাব। আমি যিকোনো ধৰণৰ গঠনমূলক মতামতক আদৰণি জনাওঁ । সুন্দৰৰ সুখ 0 0 0
You May Like:
অতিৰিক্ত অনুসন্ধান:
