সোণৰ সপোন মোৰ। জ্যোতিপ্ৰসাদ

বিষয়বস্তু (Thematic Analysis)

এই কবিতাৰ মূল বিষয়বস্তু হৈছে সপোন আৰু হতাশা। কবিয়ে সোণৰ সপোনৰ কথা কৈছে। সেই সপোন ভাঙি যোৱাৰ বেদনা প্ৰকাশ কৰিছে। কবিতাত সপোনৰ বিভোৰতা আৰু উষাৰ হাঁহিৰ কথা প্ৰকাশ পাইছে। কবিয়ে সপোনৰ ভাঙি যোৱাৰ হতাশা প্ৰকাশ কৰিছে।

শৈলী (Stylistic Analysis)

এই কবিতাৰ শৈলী খুব সহজ আৰু সৰল। কবিয়ে সাধাৰণ ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিছে। কবিতাৰ শৈলীত বেদনা আৰু হতাশা আছে। কবিয়ে সৰল ভাষাৰে গভীৰ অনুভূতি প্ৰকাশ কৰিছে।

সাহিত্যিক কৌশল (Literary Devices)

এই কবিতাত কেইবাটাও সাহিত্যিক কৌশল ব্যৱহাৰ হৈছে:

1. উপমা (Simile): “চম্পাৰে আঙুলি বুলালি” – এই বাক্যত উপমা ব্যৱহাৰ হৈছে।
2. চিত্রকল্প (Imagery): “পুৱতী নিয়ৰৰে নিশা সৰা শেৱালিৰ সুৰভি” – এই বাক্যত চিত্রকল্পৰ ব্যৱহাৰ হৈছে।
3. প্ৰতীক (Symbolism): সোণৰ সপোন আৰু উষাৰ হাঁহিৰ প্রতীকী ব্যৱহাৰ হৈছে। সোণৰ সপোন মানে আশা আৰু উষাৰ হাঁহি মানে নতুন আৰম্ভণি।

কল্পচিত্র (Imagery)

এই কবিতাত কল্পচিত্রৰ ব্যৱহাৰ খুব সুন্দৰ। কবিয়ে সোণৰ সপোন, চম্পাৰ আঙুলি আৰু পুৱতী নিয়ৰৰ কল্পচিত্রৰ মাধ্যমেৰে বেদনা আৰু হতাশা দেখুৱাইছে। “পুৱতী নিয়ৰৰে নিশা সৰা শেৱালিৰ সুৰভি” – এই বাক্যত শেৱালিৰ কল্পচিত্র আছে। এই কল্পচিত্রে কবিতাৰ সৌন্দৰ্য্য বৃদ্ধি কৰিছে।